Pikowany piątek 11 - pióra z podskokiem :-)

Szaro i ciemnawo za oknem... Mój ogród cieszy jednak oczy kolorem ...marchewki. Na taki właśnie kolor przebarwiają się liście berberysów i niektórych bodziszków. Szkoda, ze niedługo opadną.

Ale my o piórach dzisiaj. Trochę innych niż poprzednio - z podskokiem.

Po wypikowaniu wyglądają tak:

To, co widzicie na zdjęciach, było próbką pikowania (zanim zabrałam się za szerokie ramki w Jesieni nad Potomakiem). Jaśniejsze paski mają dokładnie taką szerokość, jak ramki, które są w Jesieni - 4 cale (10 cm). Ciemniejszy pasek ma 9 cali (22,5 cm). Wspominam o tym dlatego, że pióra wymagają miejsca, żeby mogły  pokazać się z najlepszej strony. Zdziwiłam się, jak współcześnie wyglądają na całkiem gładkich tkaninach.

Jak się je rysuje (i potem pikuje) zobaczycie na rysunkach.

Łodyżka jak zwykle wypikowana pierwsza. Pierwsza łezka normalnie od dołu (brązowa na rysunku). Druga łezka (zielona kreska): troszkę w górę wzdłuż łodyżki i ponad poprzednią.  Zawijamy aż dotknie poprzedniej. I teraz podskok - czerwona kreska. Szyjemy dokładnie po poprzednim szwie, mniej więcej do połowy zaokrąglenia. I podskok. Ale co tu pisać - widać wszystko...

Gdy zaczniecie rysować, zorientujecie się, o co zadbać, żeby pióra ładnie wyglądały. Warto zwrócić uwagę na kąt "podskakiwania" - to nie jest kąt prosty. Również ważne jest, pod jakim kątem łezki dotykają łodyżki.

Fajnie wyglądają zawijasy w takich piórach, w ich najszerszych miejscach. Ja potrzebuję linii pomocniczych, żeby ładnie wyglądały. Rysuję je na kanapce. Spójrzcie:

Przy zielonej linii będę "zawijać" Zaczynam jak poprzednio, aż dotrę do linii pomocniczej...

Kolejne (dwie) łezki nie powinny przejść za wysoko ponad linią pomocniczą - po to ją narysowałam. Trzecia, przy łodyżce, już będzie się trochę zawijać.

Zawijamy kolejne łezki, żeby "dały sobie buziaka"

I dalej w górę - tak, jak na początku...Potem   szyjemy w dół wzdłuż łodyżki i tak samo pikujemy lewą stronę.

Na szerokim beżowym pasku próbowałam też zawijać " po kole". Zaznaczyłam przy łodyżce kółko, (korzystając z talerzyka) i dwie pomocnicze średnice.

 Kiedy patrzę na tę próbkę (która po awansie  jest tłem do robienia zdjęć rysunków ze szkicownika), widzę, jakie szczegóły poprawić. Diabeł tkwi w szczegółach - tu nieco za szeroko, gdzieś  powinien być ciut inny kąt, ówdzie został łysy, niewypikowany kawałek... Ale kierunek słuszny, hi, hi.

No, i muszę kupić kolejny grubaśny szkicownik :-)) Ostatnio bazgrolę abstrakcyjne Zentangle. Kolejny stopień wtajemniczenia - pikowanie kontrastową nitką - przede mną. Będzie zabawa!