Pikowany piątek 8 - pikowanie z liniami pomocniczymi

Witajcie!

Jak Wam mija tydzień? Tak deszczowo, jak u mnie? Dobrze, że przy maszynie sucho.

Mój quilt już gotowy. Co prawda o tej porze roku zrobienie dobrych zdjęć to prawdziwe wyzwanie, ale jak wyschnie - podejmę próby...

Dziś pokażę w detalach, jak pikowałam wąskie (5 centymetrów szerokości) ramki. Niby nic wielkiego, ale sporo się nauczyłam.

Na przykład przekonałam się, że przy pikowaniu z wolnej ręki dużych rzeczy czasem warto zachowywać się odwrotnie, niż zwykle ;-)




Na zdjęciu powyżej najlepsza dla mnie "pozycja startowa" - zaczynam od  prawego dolnego rogu quilta. Inaczej, niż przy szyciu z użyciem zwykłej stopki, gdzie zawsze zaczynamy od prawego. ale górnego rogu.

Wszystko przez brak maszynowego transportu - boć on przecież wyłączony jest...

Gdy zaczynam pikować zdecydowanie  wolę, żeby jak najmniej patchworka mieć na kolanach i pod brodą. Jak najwięcej powinno być za maszyną (pod warunkiem, że nie spadnie na podłogę, ale u mnie za biurkiem jest ściana) i z lewej strony (szeroki blat).  Oczywiście, przyjdzie nieuchronnie  moment, że cała ta góra materiału będzie leżeć na mnie. Niech leży - ale nie na początku

Zwróciłam też uwagę, że przy wzorze, który wybrałam przydadzą się linie pomocnicze, mimo, że pióra będą pikowane od ręki. A wybrałam coś takiego.

Linie pomocnicze przydadzą się w narożnikach tej ramki...

...bo narożniki bardzo rzucają się w oczy...Wyglądają po pikowaniu tak:

.. i jestem z nich zadowolona.

Teraz w detalach,  z rysunkami.

 

Zaznaczyłam linie pomocnicze  - na całej ramce, ze szczególnym uwzględnieniem narożników, jak na rysunku. Pióra zawsze zaczynam od wypikowania łodyżki i zaczęłam z mojej  pozycji startowej - od dołu.

Gdy przeszyłam całą łodyżkę do samej góry (wtedy właśnie cała płachta materiału leżała już na mnie), musiałam zdecydować, co zrobić, żeby na powrót znaleźć się w punkcie START, bo od niego również zacznę pikować pióra.

Najprostsze wyjście to przeciąć nitkę i zacząć jeszcze raz od dołu. Ale nie lubię chować nitek, postanowiłam więc zjechać na dół.

Celowo nie szyłam po poprzedniej linii. Po pierwsze, bo się uparłam na faliste linie,  a po drugie szycie po śladzie wcale nie jest proste, gdy trudno manewrować tkaniną.

Na dobrą sprawę po wypikowaniu kilku takich esowatych przecinających się linii można było skończyć. Cóż, ja chciałam się pocertolić i stąd pomysł na piórka. Teraz można zaczynać - ja zawsze robię je "pod górkę". Zwróćcie uwagę, że w tej chwili "łodyżką" jest zawsze prawa część linii - na rysunku raz jest czerwona, a raz niebieska.

Lewą stronę też będziemy  pikować od dołu, więc trzeba znaleźć się na dole... Zjeżdżamy zieloną kreską. Mamy już trzy linie, tworzące łodyżkę, ale tak właśnie miało być.

 

 Zaczynamy piórka po lewej stronie łodyżki - . i tu uwaga! Nie wolno przeciąć zawijaskiem  pomocniczej linii!Właśnie po to ją narysowałam.

A gdy już po wypikowaniu piórek  i z prawej, i z lewej strony,  znajdziemy się na górze - obracamy quilt sprawnym ruchem (igła wbita w materiał)  w kierunku zgodnym z ruchem wskazówek zegara i jesteśmy w punkcie startowym do ramki przy drugim brzegu.,

I  powtarzamy całą procedurę  drugi, trzeci i czwarty raz. Gdyby bębenki mieściły 1000 metrów nici, można by zrobić całą ramkę bez przerywania...Ale tak dobrze nie ma.

Poza tym moja maszyna jest meteoropatką chyba. Jednego dnia wypikowałam cały pasek bez przerywania szycia. Drugiego dnia nić rwała się co jakieś 15 centymetrów. A nie zmieniło się nic, oprócz pogody.

Życzę Wam ładnej pogody w ten weekend. W niedzielę śpimy dłużej. Juuupi!