Pikowany piątek 1- maszyna do pikowania

Zapowiadałam kiedyś, że podzielę się z Wami moimi doświadczeniami w nauce pikowania. Zrobię to chętnie, choć z pewną nieśmiałością, bo absolutnie nie uważam się za mistrza pikowania z wolnej ręki. Jestem na poziomie świadomej kompetencji, czyli  trochę tak, jak świeży kierowca tuż po zdanym egzaminie na prawko. Pamiętacie, jak to było? Za każdym razem boję, czy wyjdzie. Czasem wychodzi, czasem nie.

Nie wiem, jak Wy - ja zawsze zaczynam naukę od ...podstaw  teoretycznych.

Najpierw wiec, jakoś w grudniu ubiegłego roku, poszperałam w sieci, żeby dowiedzieć się, co to jest free motion quilting, bo wcześniej pikowałam tylko w szwach i obok nich, po linii prostej. Zapytałam wujka Google i znalazłam kilka blogów wybitnych quilterek.   Oto one:

Judi Madsen (KLIK). Mistrzostwo świata w łączeniu tradycyjnych wzorów (na przykład pióra) i współczesnych quiltów.

Cindy Needham (KLIK). Jej prace możecie zobaczyć TU, bloga przegląda się ciężko.  Absolutne cuda wholecloth quiltingu.

Natalia Żurawlik (KLIK), o której już wspominałam TU. Żurawlik to jej nick, a nie nazwisko. Bardzo lubię jej prace, raczej tradycyjne, niż współczesne.

Poza tym kupiłam w Amazonie kilka książek o pikowaniu. Autorkami są prawdziwe mistrzynie - Harriet Hargrave, Diane Gaudynski, Hari Walner. Gapiłam się na obrazki i myślałam, że nigdy się tego nie nauczę...

Przeczytałam w końcu wszystkie książki, przejrzałam blogi. Pooglądałam filmiki na You Tube.  I popróbowałam sama.  Pikowałam na Łuczniku i na Elnie..

Po ponad pół roku próbowania  i rozmyślań wyszło mi, że jakość pikowania zależy od wielu  szczegółów, które można pogrupować w trzy obszary

• sprzęt, którym  się dysponuje (maszyna i jej możliwości, stopki, dodatkowe akcesoria wszelakie)
• technika pikowania, w tym praktyka, która nie pojawi się sama...
• tego, co i czym  się pikuje - tkaniny, tworzących patchwork, wypełnienia, nici. W tym obszarze umieściłam też rozmiar quilta

W kolejnych postach planuję opisać, czego się nauczyłam o pikowaniu. Posty będę publikować w każdy piątek. Przedstawię też  na zdjęciach wyniki moich prób i błędów - tylko się nie śmiejcie, proszę :-)

Zaczynamy od sprzętu.

 W maszynie do pikowania  - po mojemu - najbardziej liczą się trzy rzeczy:

1. Wielkość maszyny, a dokładnie odległość między igłą a korpusem ( i wielkość stolika roboczego)
2. Możliwość dobrej kontroli prędkości szycia, czyli dobry pedał w maszynie mechanicznej lub regulator (dokładnie - ogranicznik)  prędkości szycia w maszynie elektronicznej
3. Funkcja pozycjonowania igły "góra- dół", czyli możliwość wydania maszynie polecenia zawsze zatrzymuj się z igłą wbitą w tkaninę. Większość maszyn komputerowych taką funkcję ma.

Możliwość dokupienia stopki do pikowania też jest ważna, ale do większości maszyn, nawet kilkudziesięcioletnich można teraz dokupić taką stopką. Pokażę różne stopki  w kolejnym poście.

Reszta, czyli  trylion ściegów ozdobnych, kilkanaście rodzajów dziurek na guziki i takie tam, to funkcje, które są bardzo użyteczne i wskazane, ale nie mają nic wspólnego z pikowaniem.

Jeżeli maszynie możesz dać ocenę dostateczną w każdej z wymienionych trzech kategorii, do pikowania się nada. Jeżeli w każdej kategorii dajesz bardzo dobry - maszyna będzie wyśmienita do pikowania. Jeżeli w dwóch lub więcej dajesz niedostateczny - da się, ale będzie ciężko, nawet przy sporej wprawie.

Od trzech miesięcy szyję na nowej maszynie. Kupiłam Janome 8900 QCP. Głównym kryterium przy wyborze była ilość miejsca między igielnicą a korpusem maszyny. Duże Janome są w tej kategorii bezkonkurencyjne (w Polsce)

Spójrzcie tylko na zdjęcie. Widać różnicę wielkości, prawda? Po lewej Elna 240 - poprzednia maszyna, malutka...

Już wyjaśniam jakie znaczenie ma ilość miejsca między igłą a korpusem. Na dwóch zdjęciach niżej pod stopkę każdej maszyny podłożyłam kwadratową linijkę:

Wielkość linijki pokazuje, jaki kawałek tkaniny mogę kontrolować, jak "zamaszyste" mogę mieć ruchy bez zatrzymywania maszyny. W lewo mogę się zamachnąć tyle, na ile pozwoli stolik, w prawo - tylko tyle, ile mam miejsca do korpusu maszyny. I jeszcze musi się tam zmieścić zrolowany kawałek quilta.

Teraz porównajcie wielkość obu linijek:

 Elna ma 14 cm odstępu, Janome - 28 cm.

Wniosek: mając maszynę wielkości  dużej Janome mogę wygodniej pikować duże quilty. Do pikowania małych rzeczy w zupełności wystarczy  maszyna mała - o ile w pozostałych kategoriach uzyska dobre oceny.

Ciekawostka: maszyny long arm, używane przez wiele amerykańskich quilterek, mają nawet 60 cm między igielnicą a korpusem. Jak chcecie je zobaczyć - proszę bardzo ;-) (KLIK). Są maszyny long arm "na siedząco" i "na stojąco" - do współpracy z ramą do pikowania..

Teraz oceny moich maszyn (o starszych pisałam TU ), jak w szkole :-)

• wielkość - Janome bdb, Elna dst z minusem, Łucznik dst z plusem (jest większy od Elny, ma też większy stolik roboczy)
• kontrola prędkości szycia - Janome bdb, Elna ndst (!!!), Łucznik db (choć mechaniczny)
• pozycjonowanie igły - Janome bdb, Elna ndst, Łucznik ndst

Jak widzicie, Elna, choć nowsza od Łucznika, do pikowania nie jest najlepszym wyborem. Gdybym wiedziała wcześniej to, co wiem teraz, nie kupiłabym jej.

 Za maszynę bardzo dobrą (Janome) zapłaciłam bardzo dużo, ale jestem w niej teraz absolutnie zakochana. Janomka komunikuje się ze mną, podpowiada,  że trzeba wymienić płytkę ściegową, żebym igły nie połamała.. Gdyby jeszcze kawusię robiła, byłaby ideałem ;-)

A Wy na jakich maszynach szyjecie? Za co je lubicie, a czego im brakuje?