Za siedmioma górami, za siedmioma lasami....

A dokładnie  w Irkucku, na Syberii mieszka pewna dziewczyna. Ma na imię Natalia  i jest quilterką.

Kiedyś trafiłam na jej bloga (KLIK) i oniemiałam. Przydała się szkolna znajomość języka rosyjskiego - z tego pokolenia jestem :-)

Gdy już pozbierałam szczękę z podłogi, postanowiłam, że ja też tak chcę. I wzięłam się do roboty. Oto pierwsze efekty:

Serwetka 50 cm x 50 cm.

Pikowana "po całości"  (wholecloth quilting)  zwykła bawełna.  Nici poliestrowe, bardzo cienkie, w sklepie powiedzieli, że są do szycia skóry. Igła Schmetz do pikowania rozmiar 75. Wkład poliestrowy, kupiony na próbę w Pasmaszu (KLIK). Na tym wkładzie pikuje się wspaniale! Używałam płytki do ściegu prostego - moja maszyna ma taką  w standardowym wyposażeniu.

Drugi rękoczyn to kieszonki na podstawie tutoriala z blogu Natalii. Jest trochę mniejszy niż w jej wykonaniu. Będzie wisiał w łazience, na parawanie, który zasłania piec CO.

W niektórych miejscach maszyna musiała sobie poradzić z sześcioma warstwami bawełny i dwiema warstwami wypełnienia. Zuch dziewczyna - dała radę, igłą rozmiar 100

Jak sobie przypomnę moje pierwsze pikowania z wolnej ręki, to sama sobie się dziwię. Rok temu patrzyłam w piękne obrazki i byłam pewna, ze nigdy mi się tak nie uda. Okazało się, ze wystarczy ćwiczyć (duuuużo) i dopilnować kilku szczegółów, a efekty będą się poprawiać z każdą kolejną pracą.

Zbieram się w sobie, żeby te szczegóły opisać, może innym się przyda...

Tymczasem baby quilt nadal wisi na tablicy. No, ale mam już pomysł, jak go wypikować :-)

Do następnego postu, trzymajcie się!